BIP Sąd Okręgowy w Łomży

W Sądzie Okręgowym w Łomży wprowadzono Wewnętrzną procedurę dokonywania zgłoszeń naruszenia prawa i podejmowania działań następczych.

Koordynatorem ds. zgłoszeń wewnętrznych w Sądzie Okręgowym w Łomży jest:

Pan Jan Leszczewski – sędzia Sądu Okręgowego w Łomży

Zastępcą Koordynatora ds. zgłoszeń wewnętrznych w Sądzie Okręgowym w Łomży jest:

Pani Aneta Zdancewicz – asystent sędziego w Sadzie Okręgowym w Łomży.

Zgłoszeń wewnętrznych dokonuje się pisemnie lub ustnie.

Przyjęte w Sądzie Okręgowym w Łomży regulacje nie dopuszczają możliwości dokonywania zgłoszeń anonimowych.

Zgłoszenia anonimowe nie będą rozpatrywane. Zgłoszenia wewnętrzne opatrzone pseudonimem będą traktowane, jako zgłoszone anonimowo. Na zgłoszeniu należy wskazać imię i nazwisko zgłaszającego. Można również wskazać adres zgłaszającego na który sąd przesyłać będzie informację o przyjęciu zgłoszenia oraz informację zwrotną.

Zgłoszenie pisemne może być dokonane w postaci papierowej – na adres:

• Prezes Sądu Okręgowego w Łomży,
  ul. Dworna 16
  18-400 Łomża

z dopiskiem „Nie otwierać – zgłoszenie sygnalizacyjne – do rąk własnych Koordynatora ds. zgłoszeń wewnętrznych”;

• Dyrektor Sądu Okręgowego w Łomży,
  ul. Dworna 16
  18-400 Łomża

z dopiskiem „Nie otwierać – zgłoszenie sygnalizacyjne – do rąk własnych Koordynatora ds. zgłoszeń wewnętrznych”;

lub na adres poczty elektronicznej: sygnalisci@lomza.so.gov.pl obsługiwanej przez Koordynatora.

Zgłoszenie ustne może być dokonane na wniosek sygnalisty podczas bezpośredniego spotkania zorganizowanego w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez sąd takiego wniosku. W takim przypadku, za zgodą sygnalisty, zgłoszenie jest dokumentowane w formie protokołu ze spotkania, odtwarzającego dokładny przebieg tego spotkania, sporządzonego przez Koordynatora. Wniosek, o którym mowa powyżej można złożyć również w formie rozmowy za pośrednictwem linii telefonicznej pod numerem: 690 606 700.

Dopuszczalnymi drogami dokonywania zgłoszeń wewnętrznych są kanały komunikacji określone w Procedurze.

Sygnalista może dokonać zgłoszenia wewnętrznego lub zgłoszenia zewnętrznego – do Rzecznika Praw Obywatelskich albo organu publicznego. Sygnalista może także dokonać ujawnienia publicznego, a więc podać informację o naruszeniu prawa do wiadomości publicznej.

   Zgodnie z ustawą z dnia 14 czerwca 2024 r. o ochronie sygnalistów (Dz.U. z 2024 r. poz. 928) SYGNALISTĄ według definicji jest osoba fizyczna, która zgłasza lub ujawnia informację o naruszeniu prawa uzyskaną w kontekście związanym z pracą, także przed nawiązaniem stosunku pracy lub innego stosunku prawnego stanowiącego podstawę świadczenia pracy lub usług lub pełnienia funkcji w podmiocie prawnym lub na rzecz tego podmiotu, lub pełnienia służby w podmiocie prawnym lub już po ich ustaniu, w tym:

1. pracownik;
2. pracownik tymczasowy;
3. osoba świadcząca pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, w tym na podstawie umowy cywilnoprawnej;
4. przedsiębiorca;
5. prokurent;
6. akcjonariusz lub wspólnik;
7. członek organu osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej;
8. osoba świadcząca pracę pod nadzorem i kierownictwem wykonawcy, podwykonawcy
   lub dostawcy;
9. stażysta;
10. wolontariusz;
11. praktykant;
12. funkcjonariusz w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. (…) Dz. U. z 2023 r. poz. 1280, 1429 i 1834;
13. żołnierz w rozumieniu art. 2 pkt 39 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. z 2024 r. poz. 248 i 834).

Sygnalistami nie są osoby uczestniczące w postępowaniach sądowych.

Sygnalista, który decyduje się na dokonanie zgłoszenia przyczynia się do zmian w organizacji, ulepszania procedur i eliminowania nieprawidłowości. Wymogiem ustawy o ochronie sygnalistów jest, aby w chwili dokonania zgłoszenia miał/a uzasadnione podstawy, by sądzić, że przekazane informacje są prawdziwe oraz stanowią informację o naruszeniu prawa.

Naruszeniem prawa jest działanie lub zaniechanie niezgodne z prawem lub mające na celu obejście prawa, dotyczące:

1. korupcji;
2. zamówień publicznych;
3. usług, produktów i rynków finansowych;
4. przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
5. bezpieczeństwa produktów i ich zgodności z wymogami;
6. bezpieczeństwa transportu;
7. ochrony środowiska;
8. ochrony radiologicznej i bezpieczeństwa jądrowego;
9. bezpieczeństwa żywności i pasz;
10. zdrowia i dobrostanu zwierząt;
11. zdrowia publicznego;
12. ochrony konsumentów;
13. ochrony prywatności i danych osobowych;
14. bezpieczeństwa sieci i systemów teleinformatycznych;
15. interesów finansowych Skarbu Państwa Rzeczypospolitej Polskiej, jednostki samorządu terytorialnego oraz Unii Europejskiej;
16. rynku wewnętrznego Unii Europejskiej, w tym publicznoprawnych zasad konkurencji i pomocy państwa oraz opodatkowania osób prawnych;
17. konstytucyjnych wolności i praw człowieka i obywatela - występujące w stosunkach jednostki z organami władzy publicznej i niezwiązane z dziedzinami wskazanymi w pkt 1-16.

Ustawy nie stosuje się do informacji objętych:

1. przepisami o ochronie informacji niejawnych oraz innych informacji, które nie podlegają ujawnieniu z mocy przepisów prawa powszechnie obowiązującego ze względów bezpieczeństwa publicznego;
2. tajemnicą zawodową zawodów medycznych oraz prawniczych;
3. tajemnicą narady sędziowskiej;
4. postępowaniem karnym - w zakresie tajemnicy postępowania przygotowawczego oraz tajemnicy rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności.

Ustawy nie stosuje się do naruszeń prawa w zakresie zamówień w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa w rozumieniu art. 7 pkt 36 ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1320 tekst jednolity), do których nie stosuje się tej ustawy, umów offsetowych zawieranych na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 2014 r. o niektórych umowach zawieranych w związku z realizacją zamówień o podstawowym znaczeniu dla bezpieczeństwa państwa (Dz.U. z 2022 r. poz. 1218) oraz innych środków podejmowanych w celu ochrony podstawowych lub istotnych interesów bezpieczeństwa państwa na podstawie art. 346 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Przepisów rozdziału 5 nie stosuje się do naruszeń prawa bezpośrednio związanych z realizacją przez służby specjalne, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz.U. z 2024 r. poz. 812 z późn. zm.), ustawowych zadań mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa narodowego.

Organem publicznym właściwym do przyjęcia zgłoszenia zewnętrznego dotyczącego naruszenia prawa przez służby specjalne, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, oraz realizacji zadań, o których mowa w rozdziale 4, jest Prezes Rady Ministrów albo Minister - Koordynator Służb Specjalnych, w przypadku jego powołania.

Sygnalista podlega ochronie określonej w przepisach rozdziału 2 ustawy o ochronie sygnalistów (Zakaz działań odwetowych i środki ochrony) od chwili dokonania zgłoszenia lub ujawnienia publicznego, pod warunkiem że miał uzasadnione podstawy sądzić, że informacja będąca przedmiotem zgłoszenia lub ujawnienia publicznego jest prawdziwa w momencie dokonywania zgłoszenia lub ujawnienia publicznego i że stanowi informację o naruszeniu prawa, ochronie podlega również osoba pomagająca w dokonaniu zgłoszenia oraz osoby powiązanej z sygnalistą, osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej pomagającej sygnaliście lub z nim powiązanej, w szczególności stanowiącej własność sygnalisty lub go zatrudniającej. Ustawę stosuje się do osoby fizycznej, o której mowa art. 4 w ust. 1 powyższej ustawy, w przypadku zgłoszenia lub ujawnienia publicznego informacji o naruszeniu prawa uzyskanej w kontekście związanym z pracą przed nawiązaniem stosunku pracy lub innego stosunku prawnego stanowiącego podstawę świadczenia pracy lub usług lub pełnienia funkcji w podmiocie prawnym lub na rzecz tego podmiotu, lub pełnienia służby w podmiocie prawnym lub już po ich ustaniu.

Nie można sygnalizować jedynie domysłów, które nie mają żadnego uzasadnienia, mając na uwadze, iż fałszywe zgłoszenia podlegają odpowiedzialności karnej. Osoba, która zgłasza lub ujawnia publicznie informacje, wiedząc, że do naruszenia nie doszło, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.